نمی دانم این درد بزرگ را چگوته بیان کنم که با وجود اختصاص بودجه کافی برای واردات فرآورده های انعقادی که همه ساله با پیشنهاد وزارت بهداشت و تصویب مجلس شورای اسلامی کمی بالاتر از حداقل استاندارد جهانی (نسبت جمعیت کشور به مقدار یونیت فرآورده های مورد نیاز بیماران با کمبود فاکتور هشت) موجب دسترسی بیماران هموفیلی را به فرآورده های انعقادی فراهم می آورد ، متاسفانه کمبود های مقطعی که در مواردی به 45 روز نیز می انجامد صدمات جبران ناپذیری را به جامعه هموفیلی کشور وارد می آورد که حداقل آن معلویت های دائمی است که مسیر زندگی این بیمارن را تغییر می دهد .بررسی آمارهای سالیانه واردات دارو به خوبی نشانگر احساس مسئولیت وزارت بهداشت و درمان در رابطه با تامین داروهای این بیماران است . از ده سال گذشته تا کنون سطح دسترسی بیماران هموفیلی به فرآورده های انعقادی کنساتانتره از نسبت 6/0 به رقم 2/1افزایش یافته و پیش بینی می شود در سال آینده این رقم به نسبت 5/1 افزایش یابد .
پس علت کمبودهای مقطعی چیست ؟
نبود یک تقویم یا به عبارت دیگر برنامه برای واردات فرآورده های خونی عملا موجب گردیده که شرکتهای وارد کننده با برنامه ریزی خود داروهای فروخته شده را وارد نمایند . در چنین وضعیتی این مشکل به سادگی به وجود می آید که دریک مقطع عملا محموله ای به کشور وارد نشود و این کمبود مقطعی صدمات جدی به بیمارانی که در این مقاطع دچار خون ریزی می گردند وارد می شود . با کمی فکر متوجه می شویم که درپایان هرسال آمارها خبر از واردات دارو در سقف های پیش بینی شده می دهند ، اما واقعیت آن است که برنده اصلی شرکتهای فروشنده دارو هستند که سود خود را از بابت فروش داروها برده اند .
راه حل این مشکل چیست ؟
بی تردید برای ارائه راه کار می بایست اطلاعت کاملی از روند واردات داشت . مثلا آیا در هنگام بستن قراردادها موعد تحویل دارو گنجانده شده است ؟ ایا وارد کننده اختیار دارد که در هر موقعی از سال که مایل بود داروهای تقبل شده را تحویل دهد ؟ اگر به هر ترتیبی در قراردادها زمان تحویل دارو پیش بینی شده است در صورت عمل نکردن شرکت ها به این ماده قرارداد چه جریمه ها و غرامت هایی برای آنها پیش بینی شده است ؟ آیا مشخص نکردن موعد تحویل در کاهش قیمت خرید موثر است ؟ به عبارت دیگر فقط شرکت وارد کننده متعهد است که محموله خود را در طول یکسال تحویل دهد ؟
دانستن پاسخ سوالات بالا می تواند کمک نماید که راه کار درستی برای حل این مشکل ارایه شود . به هر حال با اطلاعات موجود دو راه کار پیشنهاد می شود :
1-پس از اتمام مراحل خرید و مشخص شدن شرکتهای وارد کننده تقویم واردات هر سال بگونه ای تدوین شود که موجوذی دارو در کشور به تناسب هرماه تداوم داشته باشد و بر مبنای این تقویم اقدام به عقد قرارداد شود و جریمه های دیر کرد متناسب با لطمه هایی که به بیماران وارد می شود در قردادها گنجانده و برای اجرای مفاد آن تلاش شود .
2- طی سال گذشته به صورت های رسمی و غیر رسمی شاهد اظهار نظزهایی از طرف برخی از مقامات وزارت بهداشت بودیم که بر این نظر بودند که اگر بتوانیم موجودی یکسال کشور را ذخیره نماییم این مشکلات و همچنین دیگر مشکلاتی که در حوزه روابط خارجی به کشور ما دیگران تحمیل می نمایند موجب به وجود آمدن مشکل برای مردم نگردد . تردیدی در بهتر بودن را دوم نیست . البته در صورتیکه دولت بتواند بودجه لازم را برای کلیه داروهای وارداتی که سالینه بالغ بر 350 میلیون دلار است را فراهم آورد . سهم داروهای بیماران هموفیلی ار این مبلغ بالغ بر 50میلیون دلار است .
و سخن آخر امیدواریم ....
حیف است هم سلامتی شهروندان ایرانی به مخاطره بیفتد و هم منافع ملی کشور تلف گردد.
پس علت کمبودهای مقطعی چیست ؟
نبود یک تقویم یا به عبارت دیگر برنامه برای واردات فرآورده های خونی عملا موجب گردیده که شرکتهای وارد کننده با برنامه ریزی خود داروهای فروخته شده را وارد نمایند . در چنین وضعیتی این مشکل به سادگی به وجود می آید که دریک مقطع عملا محموله ای به کشور وارد نشود و این کمبود مقطعی صدمات جدی به بیمارانی که در این مقاطع دچار خون ریزی می گردند وارد می شود . با کمی فکر متوجه می شویم که درپایان هرسال آمارها خبر از واردات دارو در سقف های پیش بینی شده می دهند ، اما واقعیت آن است که برنده اصلی شرکتهای فروشنده دارو هستند که سود خود را از بابت فروش داروها برده اند .
راه حل این مشکل چیست ؟
بی تردید برای ارائه راه کار می بایست اطلاعت کاملی از روند واردات داشت . مثلا آیا در هنگام بستن قراردادها موعد تحویل دارو گنجانده شده است ؟ ایا وارد کننده اختیار دارد که در هر موقعی از سال که مایل بود داروهای تقبل شده را تحویل دهد ؟ اگر به هر ترتیبی در قراردادها زمان تحویل دارو پیش بینی شده است در صورت عمل نکردن شرکت ها به این ماده قرارداد چه جریمه ها و غرامت هایی برای آنها پیش بینی شده است ؟ آیا مشخص نکردن موعد تحویل در کاهش قیمت خرید موثر است ؟ به عبارت دیگر فقط شرکت وارد کننده متعهد است که محموله خود را در طول یکسال تحویل دهد ؟
دانستن پاسخ سوالات بالا می تواند کمک نماید که راه کار درستی برای حل این مشکل ارایه شود . به هر حال با اطلاعات موجود دو راه کار پیشنهاد می شود :
1-پس از اتمام مراحل خرید و مشخص شدن شرکتهای وارد کننده تقویم واردات هر سال بگونه ای تدوین شود که موجوذی دارو در کشور به تناسب هرماه تداوم داشته باشد و بر مبنای این تقویم اقدام به عقد قرارداد شود و جریمه های دیر کرد متناسب با لطمه هایی که به بیماران وارد می شود در قردادها گنجانده و برای اجرای مفاد آن تلاش شود .
2- طی سال گذشته به صورت های رسمی و غیر رسمی شاهد اظهار نظزهایی از طرف برخی از مقامات وزارت بهداشت بودیم که بر این نظر بودند که اگر بتوانیم موجودی یکسال کشور را ذخیره نماییم این مشکلات و همچنین دیگر مشکلاتی که در حوزه روابط خارجی به کشور ما دیگران تحمیل می نمایند موجب به وجود آمدن مشکل برای مردم نگردد . تردیدی در بهتر بودن را دوم نیست . البته در صورتیکه دولت بتواند بودجه لازم را برای کلیه داروهای وارداتی که سالینه بالغ بر 350 میلیون دلار است را فراهم آورد . سهم داروهای بیماران هموفیلی ار این مبلغ بالغ بر 50میلیون دلار است .
و سخن آخر امیدواریم ....
حیف است هم سلامتی شهروندان ایرانی به مخاطره بیفتد و هم منافع ملی کشور تلف گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر