یک اعتراض باور نکردنی به کانون

یک اعتراض باور نکردنی به کانون :

چرا به من نگفته اید اگر درمان کنم، در کارشناسی به من پول بیشتری اختصاص می دادند؟

هنوز هم نمی توانم این سوال را که با عصبانیت و فراموش کردن همه تلاش های کانون برای احقاق حقوق بیماران مطرح می شود را هضم نمایم. واقعا چرا برخی بیماران فکر می کنند که هر کاری را باید برای اخذ غرامت بیشتر انجام دهند؟ چرا باور ندارند به بیماری خطرناکی مبتلا شده اند و الویت اول برای آنها درمان است ؟ چرا آنها نباید این درخواست را به طور جدی از مراکز درمانی دانشگاه های علوم پزشکی درخواست نمایند؟ بیماری که درمان را برای سلامتی نخواسته است یکباره از تفاوت خسارت درمان با وضعیت عادی به فکر درمان می افتد آنهم نه برای کسب سلامتی بلکه برای اخذ غرامت بیشتر و جالب است که معترض هم هست که کانون فقط درمان را برای سلامتی ترویج کرده و تبلیغ نکرده است که اگر درمان کنند خسارت بیشتری به آنها تعلق می گیرد.

ریشه این آسیب کجاست ؟
اولین نکته ای که از اذهان خطور می کند وضعیت اقتصادي زندگی بیماران آلوده شده است که اخذ غرامت فرصت کم نظیری برای تحول آن به وجود می آورد. علیرغم آنکه همه به اتفاق اعلام می کنند که این جبران مادی برای آنها سلامتی نمی شود اما به نظر می رسد درک عمیقی از این نظریه در برخی از بیماران وجود ندارد و کسب غرامت الویت اول آنهاست. اما به نظر من آنچه که موجب شکل گیری این آسیب شده است خصوصیات بیماری هپاتیت است. روند کند وخیم شدن این بیماری و حرکت بی صدا و خاموش آن موجب غفلت بیماران است.از سوي ديگر برخي آموزش هاي قبلي به خصوص موكول شدن درمان به جواب آزمايش هاي غير طبيعي آنزيم هاي كبدي نيز در اين بي توجهي نقش ايفا مي نمايد.

بنابراين كليه بيماران آلوده شده به هپاتيت C كه آزمايش PCR آنها مثبت است بايد حتما بيماري خود را درمان كنند. درمان بر اساس تحقيقات 5 سال گذشته اساسا موكول به جواب آزمايش آنزيم هاي كبدي نيست. درمان حتي اگر با شكست هم مواجه شود نقش مهمي را در جلوگيري از پيشرفت بيماري و به وجود آمدن فرصت جديد براي درمان هاي جديد ايفا خواهد نمود. جامعه هموفيلي بايد به صورت يكپارچه از وزارت بهداشت بخواهد كه امر درمان بيماران را به صورت مستمر برنامه ريزي نمايند. از دست دادن اعضاي جامعه هموفيلي مي بايست مانند زنگ بيداري جامعه هموفيلي را هوشيار نمايد كه درمان خود را جدي بگيرند. فوت تاسف آور شادروان مهندس عباسي عضو هيئت مديره كانون در عين ناباوري خانواده و اعضاي هيئت مديره از نمونه هاي قابل توجه است.